Περιγράφονται επίσης ως τα ημι-άγρια πόνι του Αίνου. Υπάρχουν δύο σχολές σκέψης εδώ. Η πρώτη είναι ότι δεν πρόκειται καθόλου για άγρια άλογα, αλλά για ημιάγρια πόνι που οφείλουν την ύπαρξή τους στην παλιά συνήθεια των χωρικών να κρατούν κοπάδια αλόγων ελεύθερα στο βουνό, προκειμένου να αποφύγουν το κόστος της διατροφής τους. Το δεύτερο είναι ότι εγκαταλείφθηκαν στην άγρια φύση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Με την πάροδο των αιώνων αμέτρητα οικόσιτα άλογα δραπέτευσαν ή απελευθερώθηκαν σκόπιμα, σχηματίστηκαν σε μικρά κοπάδια και τα ισχυρότερα άκμασαν. Οι πληθυσμοί τους ελέγχονταν μόνο από την παροχή τροφής και νερού. Επομένως, με την επιστημονική έννοια, τα ζώα αυτά είναι στην πραγματικότητα οικόσιτα άλογα που επέστρεψαν στην άγρια φύση. Ακόμη και τα ελεύθερα περιφερόμενα (αλλά όχι τα άγρια άλογα) μπορούν να ζήσουν μια καλή ζωή έως και 25 χρόνια ή και περισσότερο, με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν πάσχουν από κάποια σωματική αναπηρία ή ασθένεια. Μοιράζονται την περιοχή τους με πολλά ενδημικά ζώα. Πριν από χρόνια υπήρχε αρκετή τροφή και νερό για όλους.
Ωστόσο, για πολλούς λόγους, όπως η υπερβολική κοπή δέντρων στο παρελθόν, καθώς και οι πολυάριθμες καταστροφικές πυρκαγιές, οι καιροί είναι δύσκολοι. Ειδικά στις συνθήκες απομόνωσης στις πλαγιές του βουνού. Παλεύοντας ενάντια στις αντίξοες συνθήκες, παλεύοντας και ψάχνοντας για τροφή και νερό. Με την έλλειψη φυσικού καταφυγίου για να προστατευτούν από το κρύο και τα χιόνια του χειμώνα και τις ξηρασίες του καλοκαιριού. Μαζί με την ενδογαμία για πάνω από 55 χρόνια, εμείς προσωπικά θα αποκαλούσαμε αυτά τα ζώα άγρια, επιπλέον μια καθαρή φυλή.