Μοναστήρι Κηπούρια

Ένα από τα πιο μαγευτικά τοπία σε ολόκληρη την Κεφαλονιά βρίσκεται στη δυτική ακτή του Ληξουρίου, στη διάσημη Μονή Κηπουραίων. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 15 χιλιομέτρων από το Ληξούρι, στο δρόμο που οδηγεί στα Χαβριάτα (το μπαλκόνι του Ιονίου). Η ίδρυσή του υπολογίζεται στον 17ο αιώνα και πήρε το όνομά του από τους πολλούς κήπους που είχαν οι πατέρες για να εξασφαλίσουν στους απογόνους τους τα απαραίτητα προς το ζην. Είναι χτισμένο πάνω σε έναν όρθιο βράχο πάνω στη θάλασσα.

Το 1759, ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος Πετρόπουλος Παξινός χτίζει την εκκλησία της μονής και είναι αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Σύντομα, ιδρύεται εκεί ένα ανδρικό ησυχαστήριο. Το 1915, ένα γαλλικό πλοίο-πλοίαρχος βομβαρδίζει κατά λάθος τη Μονή, καθώς μέσα από την πυκνή ομίχλη βλέπουν τον καπνό από την καμινάδα και τον περνούν για εχθρικό πλοίο. Οι καταστροφικοί σεισμοί του 1953, επηρεάζουν περαιτέρω τη Μονή. Το 1964 ανοικοδομείται μόνο ο κυρίως ναός της Μονής, ενώ τα υπόλοιπα κτίρια κατασκευάζονται κατά τη δεκαετία του '90, με προσωπική εργασία του μοναδικού μοναχού που ζει ακόμα στη Μονή.

Στο εσωτερικό της Μονής μπορεί κανείς να προσκυνήσει τη θαυματουργή εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου καθώς και τα κρανία των Ιερών Ιδρυτών της Μονής Αγίου Χρυσάνθου, Κωνσταντίνου και Ευφροσύνης. Επιπλέον, εκεί μπορεί να βρεθεί ένα κομμάτι του Αληθινού Σταυρού που δωρήθηκε στη Μονή από τον Ρώσο πρίγκιπα Βλαδίμηρο Ντολγκορούκη το έτος 1862. Σε ένα κομψό γυάλινο μπουκάλι, υπάρχει το Άγιο Μύρο του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτη, που χρονολογείται από τον 7ο αιώνα. Οι επισκέπτες μπορούν ακόμη να προσκυνήσουν λείψανα διαφόρων Αγίων, καθώς και τη θαυματουργή εικόνα της Αγίας Παρασκευής, το μοναδικό απομεινάρι της ερειπωμένης Μονής Ταφίου.

Προς το παρόν έχουν διασωθεί μόνο τα ερείπια της Μονής και θεωρείται ότι έχει συγχωνευτεί με τη Μονή Κηπουραίων. Δεν πρέπει επίσης να ξεχάσετε να θαυμάσετε το ξύλινο αναλόγιο της Μονής. Παλαιότερα, στη Μονή υπήρχαν αρκετοί μοναχοί, οι οποίοι ασχολούνταν με την καλλιέργεια του κτήματος. Σήμερα μόνο ένας μοναχός, ο Ευσέβιος, διαμένει εκεί και υποδέχεται τους επισκέπτες στις 25 Μαρτίου και στις 14 Σεπτεμβρίου, τις ημέρες που η Μονή γιορτάζει τους Αγίους της. Παρ' όλα αυτά, αν τύχει να περάσετε οποιαδήποτε άλλη μέρα, θα μπορέσετε να ζήσετε τη ζεστή φιλοξενία και θα περάσετε μαζί του την ώρα σας ατενίζοντας τη θάλασσα.

Επίσης, οι επισκέπτες δεν πρέπει να χάσουν το μοναδικό ηλιοβασίλεμα από την αυλή της Μονής στα βαθιά, γαλάζια νερά του Ιονίου. Το μαγευτικό τοπίο που συνδυάζει αρμονικά το παρθένο βουνό με την ατραπό της θάλασσας θυμίζει πολύ τα Καρούλια του Αγίου Όρους, τα οποία σε συνδυασμό με τους πνευματικούς θησαυρούς του αποτελούν σίγουρα πόλο έλξης για τους επισκέπτες.