Η ιστορία της Κεφαλονιάς
Η Κεφαλονιά είναι το μεγαλύτερο από τα νησιά του Ιονίου μαζί με το νησί της Ιθάκης που αποτελεί το νομό Κεφαλονιάς. Έχει πληθυσμό 37.000 κατοίκους και πρωτεύουσά της είναι το Αργοστόλι. Η ορεινή μορφολογία του εδάφους της με τη ροή πολλών υδάτων δημιουργεί περίεργα γεωλογικά φαινόμενα.
Όμορφες βραχώδεις ακτές και αμμώδεις παραλίες περιβάλλουν το νησί από όλες τις πλευρές. Το ήπιο κλίμα του με τον ήλιο να λάμπει τις περισσότερες ημέρες του χρόνου, επιτρέπει στους επισκέπτες να απολαύσουν τη θάλασσα και τις φυσικές ομορφιές της. Το αεροδρόμιο του Αργοστολίου και τα λιμάνια της Σάμης, της Αγίας Ευφημίας και του Αργοστολίου, παρέχουν τη δυνατότητα για καλή επικοινωνία και ανάπτυξη του τουρισμού.
Μυθολογία
Πιστεύεται ότι το νησί πήρε το όνομά του από τον Κέφαλο, ο οποίος ήταν ο πρώτος βασιλιάς του. Το νησί αναφέρεται ως τετράπολη, επειδή στην αρχαιότητα ήταν χωρισμένο σε τέσσερις πόλεις που πήραν τα ονόματά τους από τους τέσσερις γιους του Κέφαλου: Πάλι, Κράνη, Σάμη και Πρόνη. Μέχρι τον 11ο αιώνα π.Χ., το νησί είχε εξελιχθεί σε ένα από τα πολιτιστικά κέντρα του Μυκηναϊκού πολιτισμού.
Από αρχαιολογικά ευρήματα όπως απολιθώματα, ζώα και φυτά, οστά, εργαλεία και σκεύη που έχει φέρει στο φως ο Κεφαλονίτης αρχαιολόγος κ. Σπύρος Μαρινάτος, φαίνεται ότι στο νησί υπήρχε ζωή από πολύ παλιά. Όλα αυτά τα ευρήματα που προέρχονται από τους μυκηναϊκούς τάφους στα Μαζαρακάτα, στα Κοκκολάτα και στα Λακύθρα καθώς και στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αργοστολίου μπορεί κανείς να τα θαυμάσει.
Οι Ρωμαίοι στην Κεφαλονιά
Οι πόλεμοι των Ρωμαίων κατά της Ελλάδας ξεκίνησαν το 200 π.Χ. Οι Ρωμαίοι ήθελαν να κατακτήσουν το περίφημο νησί του Οδυσσέα περισσότερο από φιλοδοξία παρά από οτιδήποτε άλλο. Η Κεφαλονιά έγινε ναυτική βάση για τις ρωμαϊκές δυνάμεις και ορμητήριο επιχειρήσεων εναντίον της υπόλοιπης Ελλάδας το 189 π.Χ.
Βυζαντινή περίοδος
Μετά τη διαίρεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε Ανατολικό και Δυτικό κράτος (395 μ.Χ.), η Κεφαλονιά ανήκε ήδη στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Εκείνη έπαιξε σημαντικό ρόλο στην άμυνα της αυτοκρατορίας στην αντιμετώπιση των πειρατών που έρχονταν από τη Βόρεια Αφρική και κατέστρεφαν τις παράκτιες περιοχές της Μεσογείου.
Ο νόμος των Φράγκων και των Βενετών
Το 1185, η Κεφαλονιά περιήλθε στη Φραγκοκρατία. Κατακτήθηκε διαδοχικά από τους Νορμανδούς, τους Ορσίνους, τους Ανδεγανούς και τους Τόκκους. Οι Τούρκοι κυβέρνησαν το νησί για μια σύντομη περίοδο, (1479-1481) και (1485-1500). Από το 1500 έως το 1797 κυβερνούσε η Βενετία. Πρωτεύουσα του νησιού έγινε το φρούριο του Αγίου Γεωργίου και η Γενική Διοίκηση των Βενετών αξιωματικών που εγκαταστάθηκαν εκεί, αλλά η θέση και η σημασία του λιμανιού του Αργοστολίου τους ανάγκασε να μεταφέρουν την πρωτεύουσα στο Αργοστόλι το 1757. Οι Γάλλοι εγκαταστάθηκαν επίσης στο
Κεφαλονιά για μικρά χρονικά διαστήματα. Υπήρξε γαλλική κατοχή κατά τα έτη 1797-1799 και 1807-1809, την πρώτη φορά από τους Ρεπουμπλικάνους και τη δεύτερη φορά από τις αυτοκρατορικές δυνάμεις του Ναπολέοντα.
Η εποχή των Βρετανών
Οι Βρετανοί εγκαταστάθηκαν στην Κεφαλονιά το 1809 και η κυριαρχία τους έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του νησιού. Οι δρόμοι του Αργοστολίου και της Λειβαθούς κατασκευάστηκαν τότε από τον διακεκριμένο διαχειριστή του νησιού Philip de Bosset. Ο ίδιος φρόντισε για τον πολεοδομικό σχεδιασμό του Αργοστολίου. Κατασκεύασε σημαντικά δημόσια κτίρια και τη γέφυρα του Δραπάνου που αρχικά ήταν ξύλινη. Επίσης σημαντικά κτίρια έχουν κατασκευαστεί από τον Κυβερνήτη Κάρολο Νάπιερ, όπως το Δικαστικό Μέγαρο Αργοστολίου, το Τελωνείο, ο Φάρος των Αγίων Θεοδώρων, η Αγορά του Ληξουρίου και άλλα. Η βρετανική κυριαρχία στην Κεφαλονιά έληξε το 1864 μετά την ένωση των Επτανήσων με την υπόλοιπη Ελλάδα.
Λαογραφία και παραδόσεις
Η επιρροή των Ευρωπαίων κατακτητών στη ζωή και τις συνήθειες των Κεφαλλήνων είχε ως αποτέλεσμα τη διαμόρφωση ενός ιδιαίτερου τρόπου ομιλίας, ενδυμασίας, εκπαίδευσης και τέχνης. Η γλώσσα επηρεάστηκε από τους Ιταλούς και τους Βενετούς. Πολλές ιταλικές λέξεις διατηρούνται ακόμη και σήμερα. Οι αριστοκράτες συνήθιζαν να στέλνουν τους γιους τους για σπουδές στη Δυτική Ευρώπη, κυρίως στην Ιταλία. Ήταν σύνηθες να μαθαίνουν στις κόρες τους ξένες γλώσσες, να παίζουν πιάνο, να πίνουν τσάι το απόγευμα, να πηγαίνουν στο θέατρο, σε βραδινά πάρτι ή σε χορευτικά πάρτι.
Συχνά ταξίδευαν στο εξωτερικό και έφερναν στο νησί τα καλύτερα ευρωπαϊκά υφάσματα, δαντέλες, φορέματα, έπιπλα και διακοσμητικά αντικείμενα. Έδωσαν στις γυναίκες μια ξεχωριστή θέση στην κοινωνία, την οποία δεν είχαν οι Ελληνίδες που ζούσαν στην Ελλάδα υπό τουρκική κυριαρχία. Σημαντικό ρόλο στη ζωή των Κεφαλονιτών έπαιζε το θέατρο, όπου παίζονταν σημαντικά έργα από ιταλικούς θιάσους και Κεφαλονίτες ερασιτέχνες ηθοποιούς.
Οι Κεφαλονίτες έχουν επηρεαστεί πολύ από την ιταλική μουσική. Η Εθνική Μουσική Σχολή ιδρύθηκε στο Ληξούρι από τον Διονύση Λαυράγκα (1864-1941). Οι άριες που σταδιακά έγιναν ελληνικές δημιουργίες, οι καντάδες και τα τοπικά λαϊκά τραγούδια, που τραγουδιούνται πάντα με τη συνοδεία κιθάρας, έχουν ιταλική επιρροή. Ξεχωρίζει επίσης η εκκλησιαστική ψαλμωδία της Κεφαλονιάς. Έχει μια ιδιαιτερότητα και μεγαλοπρέπεια που ξεφεύγει από τη βυζαντινή παράδοση.
Στην αρχή, οι τοπικοί χοροί ήταν επηρεασμένοι από τους κρητικούς και τους πελοποννησιακούς χορούς, αλλά αργότερα απέκτησαν το δικό τους χαρακτήρα και συνοδεύονταν από βιολιά, κιθάρες ή μαντολίνα. Οι χοροί αυτοί διατηρούνται ακόμη και σήμερα. Τους βλέπουμε σε καρναβάλια, γιορτές και πανηγύρια. Πρόκειται για τους εξής χορούς: Μπάλος, Μέρμηγκας, Γιρουζάτος, Διβαράτικος, Σύρτος, Βοσκοπούλες και άλλοι. Παρουσιάζονται από τα τοπικά χορευτικά συγκροτήματα και άλλα.